"Is dit nu een trigger, of is dit echt niet oké?" Emoties kunnen verwarrend zijn: soms lijkt een situatie heftiger dan hij is, omdat er oud zeer wordt aangeraakt. En soms is het gewoon niet gezond of veilig. In deze blog lees je hoe je het verschil leert herkennen tussen een onvervulde kindbehoefte en een gezonde volwassen grens.

Wanneer je lange tijd vooral gericht bent geweest op de ander, op het pleasen, aanpassen of vermijden van conflict, raak je het contact met jezelf gemakkelijk kwijt. Je weet misschien nog wel wát je voelt of nodig hebt, maar je kunt er niet meer goed bij of durft er niet naar te handelen. Het zenuwstelsel speelt hierin een centrale rol: het probeert je te beschermen, maar doet dat vaak op automatische piloot, gebaseerd op oude ervaringen. De sleutel tot heling ligt in het herkennen van die automatische patronen én het actief oefenen met het opnieuw contact maken met jezelf. Maar hoe doe je dat in de praktijk, als je jarenlang iets anders gewend bent? Hoe leer je luisteren naar jezelf, en wat is er nodig om relaties te bouwen waarin je jezelf niet opnieuw verliest?

Voel jij je vaak verantwoordelijk voor het geluk van de ander in een relatie? Of merk je dat je jezelf wegcijfert, om de verbinding maar niet kwijt te raken? Dat doe je niet zomaar: je zenuwstelsel speelt hier onbewust een grote rol in. Voor veel mensen zijn relaties geen veilige haven, maar een plek waar oude pijn en patronen onbewust worden herhaald. Dit komt niet door een gebrek aan wilskracht, maar door de manier waarop je zenuwstelsel is gevormd door eerdere ervaringen. In deze blog lees je hoe je jezelf (onbewust) kunt verliezen in een relatie en welke rol je zenuwstelsel daarin speelt.

Herken je jezelf in terugkerende patronen van angst, moeite met relaties of een constant gevoel van alertheid, zonder duidelijke oorzaak? Veel mensen dragen onbewust de gevolgen van ontwikkelingstrauma met zich mee. Het ontstaat vaak vroeg in het leven, wanneer veilige hechting of emotionele ondersteuning ontbreekt. De signalen zijn niet altijd duidelijk, maar ze kunnen diep doorwerken in relaties, zelfbeeld en dagelijks functioneren. In deze blog lees je hoe je ontwikkelingstrauma kunt herkennen aan de hand van concrete signalen.

De polyvagaal theorie (PVT) gaat over de werking van het autonome zenuwstelsel en is ontwikkeld door Stephen W. Porges, een Amerikaanse psycholoog en neurowetenschapper. Deze theorie is belangrijk als we proberen te begrijpen wat trauma is en welke invloed het heeft op ons lichaam, denken voelen en gedrag.

Wij kunnen van alles in ons lichaam ervaren: sensaties, gevoelens en emoties. Wat we meestal niet geleerd hebben, is daar ruimte aan te geven, zonder er van weg te gaan. Vaak leren we het tegenovergestelde: afleiding, ontkenning, verdoving, rationaliseren. Op de korte termijn helpt het je: je hoeft het niet te voelen. Op de langere termijn creëert het allerlei klachten.

Vind jij het lastig om grenzen aan te geven? Vaak heeft dat een dieperliggende oorzaak. Zo kan het zijn dat het niet veilig voor jou is geweest om grenzen aan te geven. Hierdoor kun je uit contact zijn geraakt met de signalen van je lichaam.

Emotionele wonden kunnen er onbewust voor zorgen dat je niet voluit leeft. Als je daar iets aan wilt doen, kan dit artikel je op weg helpen. Hierin worden 8 sleutels voor heling beschreven.

Misschien heb je weleens van codependentie gehoord en vraag je je af wat het nou precies is. Of je hebt jezelf erin herkend en je wilt er graag meer over weten. In dit artikel worden er twaalf kenmerken beschreven.

We worden graag gezien en gehoord. De behoefte aan erkenning hebben we allemaal. Toch zijn we uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor het vervullen van onze behoeften. Hoe komt het dan dat we toch dikwijls deze verantwoordelijkheid buiten onszelf leggen? De oorsprong daarvan ligt in het verleden, toen we werkelijk nog afhankelijk waren van onze omgeving voor het vervullen van onze behoeften.