Een vraag die ik vaak krijg is:
“Hoe weet ik of ik getriggerd ben, of dat de situatie écht onveilig of onacceptabel is?”
Het is een hele terechte vraag. Want soms lijkt een situatie onveilig of pijnlijk, terwijl er vooral iets ouds wordt aangeraakt. En andere keren is een grens daadwerkelijk overschreden.
Het onderscheid daartussen is soms lastig te voelen. Zeker als je gewend bent geraakt aan aanpassen, inslikken of juist vechten voor wat je nodig hebt. In deze blog neem ik je mee in hoe je kunt herkennen wanneer er een onvervulde kindbehoefte wordt geraakt en hoe je daar bewust en liefdevol mee om kunt gaan.
Wat zijn kindbehoeften?
Ieder kind heeft fundamentele emotionele behoeften: gezien worden, gehoord worden, je veilig voelen, ruimte krijgen om jezelf te zijn, nabijheid voelen. Als daaraan tegemoet wordt gekomen, ontwikkel je als kind vertrouwen in jezelf en in relaties.
Maar als ouders om wat voor reden dan ook (tijdelijk of structureel) niet voldoende beschikbaar zijn, leer je al jong manieren om met dat gemis om te gaan. Je past je aan, wordt ‘braaf’ of juist ‘lastig’, gaat pleasen of trekt je terug. Alles om liefde, aandacht of bevestiging te krijgen.
Deze strategieën kunnen in je volwassen leven onbewust blijven doorwerken. En zo kan het zijn dat je in het hier en nu geraakt wordt, terwijl je reactie eigenlijk niet over dit moment gaat, maar over iets van vroeger.
Hoe weet je of je getriggerd bent?
Je herkent een trigger of onvervulde behoefte vaak aan de intensiteit van je reactie. Bijvoorbeeld:
- Je voelt je heel afgewezen door een kleine opmerking.
- Je hebt het gevoel dat je moet vechten voor je plek of stem.
- Je wordt boos, gekwetst of onzeker, en het voelt groter dan de situatie zelf.
Ook merk je het vaak aan het feit dat je uit contact raakt met jezelf. Je aandacht verschuift volledig naar de ander: "Waarom doet hij dit? Als zij nou maar... Als ik het anders zeg, dan..." Je rust en gevoel van veiligheid lijken afhankelijk van het gedrag van de ander.
Dat is een signaal: er wordt een oude pijn geraakt.
En belangrijk om te onthouden: ook al komt het gevoel uit het verleden, het is er niet voor niets.
Je emoties zijn altijd waardevolle signalen. Ze willen je iets vertellen over wat er diep van binnen belangrijk voor je is. Ze serieus nemen is zelfzorg.
Maar wat als de situatie echt niet oké is?
Belangrijk: dat jij getriggerd bent, betekent niet dat de situatie per definitie veilig of gezond is. Sommige reacties zijn juist een signaal vanuit je gezonde volwassen zelf dat er iets niet klopt. Bijvoorbeeld:
- Je wordt steeds overruled, genegeerd of klein gemaakt.
- Je voelt je fysiek of emotioneel onveilig bij iemand.
- Je grenzen worden structureel overschreden.
In zulke gevallen is het ook heel belangrijk dat je jouw gevoel serieus neemt. Soms is het allebei: de situatie is onveilig én het raakt iets ouds. Juist daarom is zelfonderzoek zo belangrijk. Zodat je leert voelen: Is dit mijn innerlijke kind dat zich onveilig voelt, of mijn volwassen ik die een grens voelt? Beiden verdienen erkenning.
Wat kun je doen als je getriggerd bent?
Als je merkt dat je reactie niet helemaal past bij het moment, kun je het volgende doen:
1. Stop en adem
Gun jezelf een pauze. Haal diep adem en breng je aandacht naar je lichaam. Waar voel je iets? Wat gebeurt er in je lijf?
2. Stel jezelf zachte vragen
- Wat raakt me hier zo?
- Ken ik dit gevoel van eerder?
- Wat had ik eigenlijk nodig?
3. Erken het deel in jou dat geraakt is
In plaats van jezelf te corrigeren of te veroordelen, geef je ruimte aan het gevoel. Misschien ben je geraakt in je behoefte aan gezien worden. Of in je verlangen naar veiligheid. Door daar met mildheid bij stil te staan, zorg je op een volwassen manier voor je innerlijke kind.
Leven vanuit je kern, niet je overlevingsstrategie
Als je je bewust wordt van je patronen, ga je steeds sneller herkennen wat van nu is en wat oud is. Daardoor kun je steviger blijven staan in situaties die lastig zijn, en zorgzamer reageren op je eigen behoeften. Je maakt ruimte voor echte keuzes, gebaseerd op jouw waarden, in plaats van automatische reacties vanuit een oud gemis.
Tot slot: je mag leren, voelen én groeien
Het herkennen van onvervulde kindbehoeften is geen excuus om grenzen te negeren, maar juist een ingang tot heling. Je gevoel is altijd relevant. Het verdient je aandacht, of het nu gaat over iets in het hier en nu, of iets van vroeger dat om erkenning vraagt.
Je leert jezelf serieus nemen, zowel je emoties als je grenzen. En je ontdekt hoe krachtig het is om verantwoordelijkheid te nemen voor wat jij nodig hebt, zonder dat je afhankelijk wordt van hoe een ander zich gedraagt.
Wil jij onderzoeken wat jouw triggers je proberen te vertellen?
En leren leven vanuit je kernwaarden, in plaats van oude overlevingsmechanismen?
Via het contactformulier kun je een vrijblijvende kennismaking aanvragen.