Leven vanuit je eigen behoeften: verantwoordelijkheid nemen voor jezelf

  • “Als hij nou eens zou inzien dat…”
  • “Zij begrijpt gewoon totaal niet hoe het zit…”
  • “Zo irritant dat…altijd zo reageert!”

    Je kent het misschien wel: je partner reageert op een manier die je irriteert, een collega zegt iets wat je kwetst, of een vriend(in) begrijpt je niet. Het is normaal om iemand soms vervelend of irritant te vinden. Dat hoort bij het leven en is volkomen menselijk. Maar als je opmerkt dat je steeds getriggerd wordt door dezelfde situaties of personen, dan is er misschien meer aan de hand. Steeds het gevoel hebben dat de ander niet doet of zegt wat jij graag wil, kan leiden tot frustratie, teleurstelling en een constante zoektocht naar bevestiging buiten jezelf.

    Leven vanuit je eigen behoeften betekent dat je leert voelen wat jij nodig hebt, durft uit te spreken wat je verlangt, en verantwoordelijkheid neemt voor je eigen geluk, in plaats van dat te projecteren op anderen.

    Als emotioneel ongezien bent opgegroeid, kan het een hele klus zijn om je eigen behoeften te herkennen en er iets mee te doen. Misschien wil je wel meer voor je eigen behoeften leren zorgen maar weet je niet goed hoe. In dit blog geef ik antwoord op de vragen: Hoe komt het dat we de verantwoordelijkheid voor ons welzijn buiten onszelf leggen? En hoe leer je verantwoordelijkheid te nemen voor wat jijzelf graag wil als je dat niet is voorgeleefd?

    Oorsprong in het verleden

    Als kind ben je volledig afhankelijk van je ouders of verzorgers. Wanneer je ouders er structureel beperkt voor jou kunnen zijn, ontwikkel je patronen die ervoor zorgen dat je met je aandacht bij de ander bent om te krijgen wat jij nodig hebt. 

    Voorbeelden van deze patronen zijn:

    • Een kind dat vaak alleen wordt gelaten, kan als volwassene zoeken naar constante bevestiging van anderen.
    • Een kind dat zich afgewezen voelde, koppelt later zijn geluk aan de goedkeuring van anderen.
    • Een kind dat zich aanpast om veiligheid en liefde te krijgen, cijfert zichzelf als volwassene weg.

    Deze patronen maken het moeilijk om te onderscheiden wat jouw werkelijke behoeften zijn en wat oude patronen zijn. Het kan zich later herhalen in relaties, op het werk of in vriendschappen. We leggen dan onbewust verantwoordelijkheid voor onze emotionele behoeften bij anderen, en raken gefrustreerd of boos wanneer zij niet leveren wat we vroeger misten. Dat komt omdat je als kind afhankelijk bent van je ouders voor je overleving.

    Hoe herken je een onvervulde behoefte?

    Een onvervulde kindbehoefte herken je aan reacties die sterker zijn dan de situatie zelf. Bijvoorbeeld:

    • Je voelt intense irritatie over een klein foutje van je partner.
    • Je krijgt slapeloze nachten van een mail met feedback.
    • Je bent continu bezig met hoe iemand anders zich voelt of gedraagt, in plaats van contact te houden met jezelf.

    Deze patronen laten zien dat je innerlijke vrede afhankelijk is van de ander. Het voelt onvrij, want je reageert niet vanuit het nu.

    De kracht van het herkennen van je eigen behoeften

    Het begint allemaal met bewustwording:

    • Herken je gevoelens: Zijn dit gevoelens uit het hier en nu, of herhaling van oude patronen?
    • Verantwoordelijkheid nemen: Erkennen dat jij zelf kunt zorgen voor je emotionele en praktische behoeften.
    • Grenzen stellen: Zeggen wat je wel en niet nodig hebt, zonder te verwachten dat anderen dat altijd aanvoelen.
    • Zelfcompassie ontwikkelen: Accepteren dat je emotionele behoeften valide zijn en dat het oké is om hiervoor te zorgen.

    Praktische tips om te oefenen

    • Begin een dagboek of maak notities in je telefoon waarin je dagelijks opschrijft wat jij voelt en nodig hebt.
    • Stel jezelf de vraag: “Wat kan ik nu doen om voor mezelf te zorgen?” in plaats van “Waarom doet hij/zij dit niet voor mij?”
    • Oefen ‘nee’ zeggen zonder schuldgevoel.
    • Gebruik lichaamsbewustzijnsoefeningen om oude pijn en automatische patronen te herkennen en te doorvoelen.

    De rol van anderen

    Sommige behoeften, zoals een goed gesprek of fysiek contact, kunnen niet volledig door jezelf worden vervuld worden. Het verschil is dat je nu een verzoek legt zonder de ander verantwoordelijk te maken. Jij blijft verantwoordelijk voor je eigen behoeften, terwijl je openstaat voor verbinding. Dat geeft vrijheid en een gevoel van innerlijke zekerheid.

    Wie ben ik?

    Ik ben Linda Schreuder, lichaamsgericht coach en therapeut. In mijn praktijk begeleid ik volwassenen met ontwikkelingstrauma bij het vinden van rust en stevigheid van binnenuit. Daarnaast geef ik workshops en schrijf ik over lichaamsgericht werken, liefde en relaties, trauma en heling, zelfliefde en zelfzorg.

    Samen aan de slag?

    Wil je graag samen ontdekken wat jouw patronen zijn en hoe je beter voor je onvervulde behoeften kunt zorgen? Stuur me een berichtje en we plannen een kennismaking in.